Joost is als vrijwilliger betrokken bij Team Herstel. Ook heeft hij de TOED opleiding gedaan. Dit is een traject waarin je ervaringskennis opdoet en jezelf verder kunt ontwikkelen als ervaringsdeskundige. In deze blog verteld Joost over zijn ervaring met de opleiding.
Sinds begin 2019 maak ik met veel trots en plezier als vrijwilliger onderdeel uit van team Herstel. Dit zijn mijn eerste stappen als werknemer in de GGZ, en om mij bij te scholen in het vak van ervaringswerker volg ik een cursus, de TOED.
TOED staat voor Traject Opleiding Ervaringsdeskundige in de Zorg. Hij wordt aangeboden door het IGPB (Instituut voor Gebruiker Participatie en Beleid), in samenwerking met de Hogeschool van Amsterdam. De cursus duurt een half jaar, en is een goede opleiding om basisvaardigheden en structuren onder de knie te krijgen die handig zijn voor ervaringswerkers.
Iedere week is er een bijeenkomst, die de hele dag duurt. Plaats van handelen is een prachtig hofje in het centrum van Amsterdam. Onderwerpen zijn o.a. conceptueel handelen, feedback geven, leven op straat en rouwverwerking. We leren er eindeloos veel benaderingen en aanvliegroutes om een gesprek te starten, advies te geven, maar ook omgaan met demonen uit ons verleden.
Het is een leuke, gevarieerde groep met veel energie en levenswijsheid, voorgezeten door enthousiaste sprekers en docenten. De bijeenkomsten zijn soms heftig – het gaat doorgaans nou eenmaal niet over het weer of Ajax – maar in die intensiteit ook heel bemoedigend en hulpvol. Er is ruimte voor een lach en een traan, uiteindelijk zitten we allemaal in hetzelfde schuitje en hebben we hetzelfde doel; onze eigen ervaringen en die van medecursisten inzetten in de maatschappij. Veel mensen die nog wat minder ver zijn in hun herstel kunnen er profijt van hebben!
Persoonlijk heb ik het erg naar mijn zin tijdens de TOED. De stof is aanzienlijk maar behapbaar, en de groep groeit elke week verder naar elkaar toe. Er wordt ook opvallend veel gelachen. Humor is een middel bij uitstek om iemand op te vrolijken, en, al is het maar voor even, nare gedachtes naar de achtergrond te doen verdwijnen.
We zijn nu ongeveer halverwege, en ik merk dat zelfs als ik uiteindelijk besluit niet verder te gaan in de GGZ, ik er levenslessen opdoe die me voor altijd bij zullen blijven. Een aanrader voor iedereen die zijn ervaringen wil omzetten in een (betaalde) baan binnen de GGZ.
Herstel betekent niet perse genezing
Mijn hoofddiagnose is autisme. Lange tijd had ik de overtuiging dat herstel van autisme niet mogelijk was, omdat je (nog steeds) niet van autisme kan genezen. Dat kreeg ik ook altijd te horen van mijn behandelaars, dat ik maar moest accepteren dat ik autisme had. Maar dat accepteren is mij toen nooit gelukt. Achteraf gelukkig omdat ik vind dat accepteren een passieve houding in zich heeft: ‘je ergens bij neerleggen’.
Kijken naar wat wel kan!
Toen ik zelfstandig ging wonen, kreeg ik thuiszorg van Mieke, zij zag wat ik wél kon en gaf dit aan mij terug. Hierdoor kreeg ik het gevoel dat ik wel de moeite waard ben en groeide mijn eigenwaarde. Met haar vertrouwen en mijn inmiddels ook herwonnen zelfvertrouwen, zette ik voorzichtig de eerste stappen naar de buitenwereld. Langzaam kwam ik uit mijn sociaal isolement en ontdekte ik mijn verloren gewaande talenten. Mijn leven kreeg weer betekenis.
Herstelproces Een herstelproces is dan ook écht een proces (met ups en downs) waarvan je van te voren niet weet wat je einddoel wordt. Dit resulteerde er voor mij uiteindelijk in dat ik in 2017 mijn opleiding SPH met ervaringsdeskundigheid heb voltooid. Mijn kracht is dat ik altijd de positieve punten van mensen ziet en deze kan benoemen.
Ik ben er ook van overtuigd dat herstel voor ieder mens mogelijk is.” 
